Filosofie

Arabische koffie en een Koraanse layer cake

Een oud concept gevonden terggevonden, nooit gepubliceerd maar met een duidelijke boodschap.  Aangewakkerd en aangevuld met een spreuk van Og Mandino. Geschreven in Saudi-Arabie, Pre-hospital.

Mijn instelling is om overal iets van te leren. Ik zit op dit moment in het epicentrum van de islamitische wereld. Saudi-Arabië is het strengst religieuze land op deze aarde. Vijf keer per dag zingt de Adaan je je bed uit. Nieuwsgierig als ik ben bezoek ik moskee’s, drink arabische koffie en was vandaag, uitgenodigd door het ‘stamhoofd’ van Jubail een gast bij een Koran les. De reden dat ik hier zit? Op familiebezoek bij mijn expat-pa en zijn vrouw.

Al ben ik zelf zwaar atheïstisch ben ik, zoals altijd, toch geïnteresseerd in deze cultuur. Ik was dan ook benieuwd of ik er nog wat wijzer van kon worden.

Ik werd verrast. De kern van het verhaal, vertelt door het ‘stamhoofd’ terwijl zijn kinderen ons arabische koffie serveerde was iets wat ik herkende uit boeken van Timothy Ferris, en de meeste boeken die je inspireren om het beste te maken van je leven.

‘Laat je niet in met mensen die het niet eens zijn met jouw weg. Zij leiden je af en discussies leiden slechts tot ruzie. Behandel deze mensen met respect, maar laat ze je niet van je pad afhelpen’

Een harde statement, maar met een zekere waarheid.

Om uit te stijgen boven de massa zul je anders moeten denken. Vooral denken, want met het uitspreken trap je mensen nogal is op hun teentjes. Zoek de mensen op die hetzelfde denken als jij, zodat je samen naar een nieuwe hoogte kunt stijgen. Kom je mensen tegen die anders denken, bedank ze voor hun wijsheid en ga vervolgens weer je eigen weg. Grappig is dat ik dit ook las in een fitness boek. Train volgens je eigen schema, en laat niemand je er van af helpen. Zoals Daniel Craig het zegt in Layer Cake: ‘Have a plan and stick to it’

Simpel als het klinkt, goed om dit te horen uit de mond van een script wat al duizenden jaren oud schijnt te zijn.

Waarom ik nooit kon kiezen wat ik wilde studeren.

In het hedendaagse schoolsysteem word je opeens voor de keuze gesteld: wat wil je doen met de rest van je leven? Word je dokter, ga je machines bouwen of zieken verzorgen? Ik wist heel goed wat ik wilde doen in mijn leven, maar het antwoord op deze vraag had ik niet. Ik wilde skaten, snowboarden in het buitenland en wat van de wereld zien. Dit stond echter niet als studie op het menu.

Nu, pas vele jaren later begrijp ik waarom. Ik vond (en vind) veel te veel dingen leuk om één keuze te maken.

Ik maakte me echter geen zorgen, want ik ging eerst een jaar naar de sneeuw. Daarna zou ik wel weten wat ik wilde. Niets was minder waar: na een topjaar in de sneeuw wist ik het nog steeds niet; de opties waren alleen maar groter geworden.

Ik heb me daar best zorgen over gemaakt. Ik moet toch iets kiezen? Ik probeerde diverse studies, maar niets bleek het écht te zijn.

Nu begrijp ik het. Nu weet ik dat je helemaal geen keuze hoeft te maken.

Als je voor jezelf werkt hoef je niet te kiezen. Je zet een bedrijf op in fotografie, omdat je dat leuk en interessant lijkt. Een jaar later verkoop je informatie producten over boekhouding. Een half jaar later geef je social media trainingen.

Het mooie is dat het allemaal kan. Je hoeft er niet voor gestudeerd te hebben om een rock-concert te organiseren. Je geluidsman wel, je lichttechniscus ook, en het fijn als de toneelbouwer weet wat hij doet. Al hun taken kun je ook niet zelf vervullen. Het enige wat je hoeft te doen is de mensen vinden die kunnen wat je zoekt. Focussen op dat doel, en eenmaal bereikt, op naar het volgende.

Het succes van Virgin records begon met de cd-verkoop van de laatste pagina van het politieke studentenblad wat Richard Branson publiceerde. Timothy Ferris startte met een workshop snellezen voor de studenten van Princeton, voordat hij zich als nieuwe rijke ontwikkelde met zijn voedingssupplement Brainquicken.

Laat die keuze maar zitten. Denk maar lekker breed. Het antwoord op ‘ Wat wil je doen met je leven’ vult zich vanzelf in.

Twee weken inspiratie in het land van het zwarte goud

Het is niet het land waar je heen gaat op vakantie. Sterker nog, je komt er niet eens binnen. Ik zit momenteel in Saudi-Arabië. Niet om olie-sjeik te worden,m’n pa woont daar nu vijf jaar en ik zoek hem voor het eerst op.

Elke keer als ik een ander land ben krijg ik weer dat gevoel. Die manier van leven om naar toe te gaan. Met je laptop in je rugtas handel je met een prachtig uitzicht je dagelijkse zaken eraf. Laptop dicht en vervolgens ga je scuba diven, quadbike rijden in de woestijn in of geniet je van een ondergaande Arabische zon. 

Met m’n witte gewaad alvast aan bekijk ik nog snel de status van de online verkoop. Mijn banksaldo is weer aangevuld tijdens mijn eerste les scuba diven. De Adaan galt weer door de speakers. Terwijl de moslims hun salad doen in de moskee stap ik de deur uit, denkend over de marketing voor mijn nieuwe concept.

Leven voor jezelf

Sinds ik jong ben hou ik van, en maak ik muziek. Deze tekst onder een beat, misschien ook niet..

Leven voor jezelf.

 

Daar zit je weer,

Toegegeven aan je aardse verlangens

Doen wat je doet omdat het nu moet

Niet omdat je het wilt

Maar just to ‘pay the bill’

 

Het is een valkuil voor velen

Voor het voeden van die kelen

Maar diep van binnen

Gaat het buiten je zinnen

Iets van binnen dat het niet pikt

Maakt ergens dat je stikt

 

Tijd om te ontsnappen

Aan het leven zonder grappen

Tijd om te genieten

Door te stoppen met mieten

En die bal op te pakken

Die al lang moest gaan rollen

Dus nu zonder dollen

 

Tijd om te doen wat je wilt

Tijd voor het leven,

Het leven voor jezelf

Tijd om te geven

Wat je hebt diep van binnen

Terug aan de wereld

En de wereld geeft het aan jouw

Neem jezelf serieus

En zeg nee tegen wat je niet wilt

Tijd om ‘ja ‘ te zeggen

En die stem in je hoofd

Die prachtige stem

Die je het echte leven beloofd

Het leven voor je zelf,

Het leven voor jezelf

Jij in het midden

Zonder te bezinnen

Onredelijk, onvatbaar enn on-stop-pelijk

Is wat je moet zijn voor het leven vol geluk

 

Schijt aan iedereen,

Die staat in je weg

Hoge bomen vangen wind,

Dus kap die bosjes weg

Want wat jij zegt is het enige wat telt,

Kan niet anders dat koppen worden gesneld

Ik zeg

Luister niet

Naar die griet

Die moet je niet

Ze voert niks uit

En verdient geen ene duit

Als je gaat waar je staat

Zet je voetstappen neer

Laat de grond trillen

Elke keer op en neer

Met je hoofd omhoog

In de wind terwijl je zingt

Laat die takken komen waaien

Met die bomen vol met wind

Tis een strijd met jezelf

Die alleen jij kan winnen

Dus stop met dat geneurie

En start met zingen

Het is

 

Tijd voor het leven,

Het leven voor jezelf

Tijd om te geven

Wat je hebt diep van binnen

Terug aan de wereld

En de wereld geeft het aan jouw

Neem jezelf serieus

En zeg nee tegen wat je niet wilt

Tijd om ‘ja ‘ te zeggen

En die stem in je hoofd

Die prachtige stem

Die je het echte leven beloofd

Het leven voor je zelf,

Het leven voor jezelf

Jij in het midden

Zonder te bezinnen

Onredelijk, onvatbaar en on-stop-pelijk

Is wat je moet zijn voor het leven vol geluk

Peace

Sorry

Ik weet het soms niet. Je kiest een weg en wil de andere. Je begint ergens aan en wil terug naar het vorige. Of verder naar het volgende. Een behoefte bevredigd is een behoefte verloren. Het nut verdwijnt. Een nieuwe behoefte ontstaat. Een hogere, meer puurdere belofte. Je belooft jezelf vast te houden aan dit doel, en je nooit meer door lagere behoeften te laten verleiden.

Een tijd later stap je toch van je geloof af. Ik zei altijd dat ik nooit pakjes sigaretten zou kopen. Dat doe ik nu wel. Ik zwoor begin van de zomer nooit meer voor een ander te werken. Nu doe ik dat weer wel.

Op zoek naar je weg zie je slechts het begin. Tot de eerste bocht volgt weet je nooit waar hij naartoe leid. Een weg vol kronkels naar een vertekend doel. Toch heb ik geen spijt. Wat is dat ook al weer? Denk aan hoe je had gewild dat het gegaan was, en je voelt je weer goed. Zeg geen sorry voor verkeerde bochten of kuilen waar je in bent gestapt. Zeg geen sorry voor onvoorspeld gedrag. Tenminste niet tegen een ander. Zeg het alleen tegen jezelf. Als je het meent dan. En kijk is hoe vaak dat echt zo is.

Hoe je een tempel kunt ondekken in Azië door een vlaggetje te verbranden in Peru : het laatste-dag experiment

Stop even met wat je  aan het doen bent. Leg je pen weg en zet je koffie neer.

Doe je ogen dicht en stel jezelf de volgende vraag : Wat zou ik doen als morgen mijn laatste dag is?

Welke dingen heb ik altijd al willen doen?

Ik moet jullie wat bekennen. Gister heb ik gezondigd. Ik heb gewerkt voor een ander. Ik heb werk gedaan wat ik niet leuk vondt, puur om geld te verdienen.

Elk uur vroeg ik me weer af : wat doe ik hier in godsnaam? Sta ik hier echt voor die paar getalletjes op de bank?

Pas toen werd ik me weer echt bewust van iets wat ik al heel lang roep : wat als je morgen onder een tram komt? Wat als vandaag je laaste dag is? Zou je dan met een glimlach je ogen sluiten en blij zijn met wat je laatst hebt gedaan?

Wakker geschud met deze heerlijke tune begon ik aan van mijn leukste to-do lijstjes ooit : 10 dingen die ik altijd al heb willen doen, om nu uit te voeren!

1. In de jungle van Azië een tempel ontdekken.

2. Kung-fu leren in een dojo in china of japan.

3. Op een sneeuwscooter in alaska rijden ( en daarna snowboarden )

4. Bungy jumpen van de hoogste brug ter wereld.

5. Zelf vliegen in een klein vliegtuig

6. Parachute springen met een wing-suit

7. Tango dansen in een grote Salon.

8. Snowboarden in chileense poeder (in chili)

9. Een berg beklimmen in de Alpen

10. Een backflip maken op een crossmotor

Nou blijft het niet bij lijstjes : ik maak jullie een belofte. Ik ga al deze dingen uitvoeren. Deze maand begin ik met bungyjumpen, parachute springen en zweefvliegen. Zondag start ik met Tango dansen

Ik geloof er heilig in dat je alles kunt doen en bereiken op deze wereld wat je wilt doen.

Een portie lef en een grote mond is het enige wat je nodig hebt.

Een vriend van mij zei laatst : het enige wat je hoeft te doen als je iets wilt is vragen.

In Peru doen ze dit met vlaggetjes : in een tempel schrijf je je grootste wens op een vlaggetje. Vervolgens worden deze ritueel verbrand, als boodschap voor het universum.

Het universum doet er iets mee, en geeft je het antwoord terug.

Nou schijnt het zo te zijn dat je via 5 mensen, in 5 stappen, bijna iedereen op de wereld kunt bereiken. Degene die jouw helpt je dromen te verwezenlijken kan zomaar een bekende zijn van je onderbuurman.

Het enige wat je hoeft te doen is vragen.

Kun jij me helpen mijn dromen te verwezenlijken?

Misschien ik jouw ook!

Wat is jouw grootste wens? Wat vertel je later aan je kleinkinderen? Wat zou jij altijd wel een keer willen doen?

Vertel mij en de rest van de wereld wat je altijd wel een keer zou willen doen en kijk wat het universum met jouw vlaggetje doet.